Choroba Peyroniego a suplementacja 0

Choroba Peyroniego to deformacja członka dotykająca 5–10% mężczyzn. Najczęściej problem ten występuje w grupie wiekowej 55–65 lat, ale odnotowuje się również przypadki zachorowań wśród młodszych mężczyzn. Deformacja spowodowana jest zmianami włóknistymi występującymi przy powierzchni skóry (czasami mogą być one wyczuwalne lub widoczne). Etiologia choroby nie jest w pełni wyjaśniona, a naukowcy nie mają pewności, dlaczego niektórzy mężczyźni są bardziej podatni na to schorzenie niż inni, natomiast niektórzy specjaliści klasyfikują chorobę Peyroniego jako rodzaj zaburzenia związanego z procesem gojenia. Pełny lub częściowy wzwód podczas stosunku może prowadzić do mikrourazów wewnętrznej tkanki członka, co powoduje krwawienie podskórne i formowanie się zakrzepów. U niektórych mężczyzn następująca w konsekwencji odpowiedź autoimmunologiczna, mająca na celu naprawę uszkodzenia (o ile przebiega właściwie – jest to proces naturalny i prawidłowy), prowadzi do nadmiernego wytwarzania kolagenu mającego przyspieszyć gojenie uszkodzeń i do formowania się płytek. Chorobę Peyroniego łączy się z zaburzeniami erekcji oraz niskim libido i kilkoma innymi schorzeniami oraz uwarunkowaniami, w tym z cukrzycą (80% pacjentów odnotowują wyraźną poprawę stosując mimetyki insuliny), wysokim ciśnieniem i poziomem cholesterolu, otyłością, paleniem, zabiegiem chirurgicznym w obszarze miednicy i niskim poziomem testosteronu.

Choroba Peyroniego to postępujące schorzenie dwufazowe – wyróżniamy fazę ostrą i stabilną (przewlekłą). Fazę ostrą charakteryzują dolegliwości bólowe, skrzywienie członka i formowanie się jednej lub większej liczny płytek, które mogą być wyczuwalne, a niekiedy nawet widoczne. Dolegliwości bólowe mają charakter falowy – mogą ustąpić w wyniku leczenia trwającego 6–18 miesięcy. W fazie stabilnej dolegliwości bólowe są słabsze lub nie występują, wielkość płytki albo płytek raczej nie ulega zmianie, występuje też pewien stopień deformacji prącia.

1. Agmatyna 2000 mg dziennie w podziale na dawki lub L-cytrulina 1000–3000 mg dziennie w podziale na dawki

Agmatyna konwertowana jest do postaci tlenku azotu, co przekłada się na wzrost jego poziomu we krwi i może zwiększyć dopływ krwi do członka; miewa też działanie przeciwzwłókniające, czyli poprawia gojenie ran i ogranicza proces bliznowacenia. Badania laboratoryjne sugerują, że ten związek może zapobiegać stanom zapalnym i włóknieniu wątroby, nerek, płuc i tkanek układu sercowo-naczyniowego. Badania w kontekście choroby Peyroniego są nadal w toku, natomiast naukowcy z Centrum Medycznego Uniwersytetu Rush w Chicago odnotowują pozytywny wpływ na proces włóknienia i bliznowacenia suplementacji w dziennej dawce 1000 mg np. Haya Agmatine jako uzupełnienie konwencjonalnego leczenia. Prawdopodobnie największe znaczenie przy tym schorzeniu ma korzystny wpływ Agmatyny na zaburzenia erekcji, które mogą stanowić jeden z symptomów omawianej choroby. Choć w tym przypadku dysponujemy bardziej obszernym materiałem badawczym, również L-cytrulina, prekursor tego pierwszego związku, jest równie skutecznym rozwiązaniem. Zalecamy zastosowanie dziennej dawki w wysokości 3000 mg Jabłczanu Cytruliny, sprawdź natomiast, co u ciebie zadziała lepiej.

2. Koenzym Q10 300 mg dziennie

Koenzym Q10 zdaje się działać przeciwzapalnie, może też poprawiać dopływ krwi do różnych narządów i obszarów ciała, od serca do penisa. Aktualnie naukowcy badają potencjał Q10 w zakresie obniżenia produkcji związku o nazwie TGFB1 (lub transformujący czynnik wzrostu beta1), który może przyczynić się do nadmiernej odpowiedzi zapalnej i wynikającego z niej bliznowacenia, obserwowanego w chorobie Peyroniego. W badaniach 300 mg koenzymu #RAW Co-Q10 dziennie przez 6 miesięcy przyniosło lepsze rezultaty niż zastosowane placebo, jeśli chodzi o zmniejszenie wielkości płytki, skrzywienia członka i dolegliwości bólowych, poprawiło funkcje seksualne i przełożyło się na spowolnienie postępów choroby u 85% badanych we wczesnej fazie postaci stabilnej. Koenzym Q10 rozpuszcza się w tłuszczu, dlatego należy go przyjmować z posiłkiem.

3. Karnityna 2000 mg dziennie

Karnityna, dostępna w przeróżnych postaciach i formach, może obniżać poziom wapnia w ciałach jamistych wyścielających wewnętrzne ścianki prącia, co przekłada się na obniżenie ryzyka formowania się płytek i włóknienia. Wyniki badań naukowych sugerują, że 3-miesięczna suplementacja acetyl-L-karnityną (1000 mg 2 razy dziennie np. Haya ALC) może u mężczyzn przekładać się na złagodzenie dolegliwości bólowych i skrzywienia członka, natomiast nie wpływa na wielkość płytki (choć odnotowano nieznaczną poprawę w tym zakresie). W innym badaniu klinicznym z zastosowaniem 2000 mg Amix GPCL dziennie jako uzupełnienia terapii konwencjonalnej wykazano znaczące złagodzenie skrzywienia prącia, spowolnienie postępów choroby i zmniejszenie wielkości płytki w porównaniu z kuracją werapamilem.

To nie działa – Witamina E

Stosowana w dawkach 400–800 IU (i większych) dziennie witamina ta stanowiła jedną z najczęściej wybieranych, niechirurgicznych metod terapii w chorobie Peyroniego, natomiast aktualne badania sugerują, że wysokie dawki mogą być niebezpieczne w kontekście zdrowia serca i prostaty. Już 400 IU dziennie może powodować zwiększenie ryzyka raka prostaty i krwawienia. Zalecamy stosowanie witaminy E wyłącznie, gdy nie ma żadnych innych dobrych rozwiązań dla danego schorzenia, a suplementacja może przynieść wyraźną poprawę (na przykład w przypadku osób cierpiących na niealkoholowe stłuszczeniowe zapalenie wątroby lub umiarkowane do zaawansowanego stadium zwyrodnienia plamki żółtej w postaci zanikowej.

Bibliografia:

1. Therapeutic advances in the treatment of Peyronie’s disease.
2. Peyronie’s disease – Watch out for the bend.
3. Penile Traction Therapy and Vacuum Erection Devices in Peyronie’s Disease.
4. Efficacy of vitamin E in the conservative treatment of Peyronie’s disease: legend or reality? A controlled study of 70 cases.
5. Jerzy Stachura Wenancjusz Domagała (red.) Patologia znaczy słowo o chorobie. Tom II – Patologia narządowa. Wydawnictwo PAU, Kraków 2005